كلمات هميشه ساقدوش فكرها نيستند
چه قدر خاطره هايم را پژمرده ميخواني
ببين بوته هاي قالي جانم سرخي آتشين دارد
فكر ميكني
"جهان"
آنقدر ديوار دارد
كه ديدارهايمان را در آغوش بگيرد؟
كلمات هميشه هم ساقدوش فكرها نيستند
تلخي مكن
ترديد روا نيست
عاشقانه هاي بي رقيب
از آن توست.